Vergeten zijn de hartstochtelijke woorden van President Barroso in 2005: “op de schaal van waarden komt cultuur vóór economie”. Ook weggelaten zijn President Barroso’s verklaringen van liefde voor cinema toen regisseurs verplicht waren actie te ondernemen om het MEDIA programma te verdedigen. En waar is de slogan van de commissie “Europa houdt van cinema” gebleven?
Juist enkele maanden voor het einde van zijn presidentschap begrijpen we niet welk spoor Mr. Barroso wil achterlaten in de Europese geschiedenis. Op dit moment overheerst helaas het beeld van de culturele afwijzing. Hij lijkt zelfs de les vergeten die hij zichzelf kort geleden oplegde: “het antwoord op de crisis is cultuur”.Laten we eerlijk zijn: het voorgestelde onderhandelingsmandaat is een verloochening, een capitulatie en een breekpunt.
20 jaar geleden werd de gemeenschappelijke wil om creatie te ondersteunen en haar diversiteit te bevorderen hier in Europa gevormd.
Cultuur is de kern van de Europese identiteit en haar idealen.
20 jaar geleden ontstond de culturele uitzondering op een internationale schaal. Dit leidde tot de erkenning van een bijzonder statuut voor audiovisuele werken, omdat zij geen goederen zijn zoals alle andere en dus uitgesloten dienen te worden van de handelsbesprekingen.
20 jaar geleden, dankzij de culturele uitzondering die ontstond ten tijde van de GATS-overeenkomsten, kregen creatie en taaldiversiteit het recht toegekend om te blijven genieten van beschermings- en ondersteuningsregels.
Het resultaat mag er zijn: culturele diversiteit is een realiteit op de meeste plaatsen in Europa. Dit heeft geleid tot uitwisselingen en wederzijds begrip. Mede dankzij deze culturele uitzondering zorgt de culturele en audiovisuele industrie voor groei en werkgelegenheid.
Het Europa waar we van hielden, werkte hard om de 2005 UNESCO Conventie over de bescherming en promotie van de diversiteit van culturele expressies waar te maken en te ratificeren samen met 126 landen over de hele wereld. Datzelfde Europa werd overal bewonderd omdat het dit groot initiatief inleidde en ondersteunde.
Met de aanvaarding van dit onderhandelingsmandaat, dat cultuur tot niets meer dan een koopwaar zou herleiden, heeft de Europese Commissie (met uitzondering van drie commissarissen die tegen stemden) haar sterke positie in het voordeel van de culturele uitzondering verlaten. Ze gaat hierbij in tegen haar eigen objectieven en eerdere verbintenissen, wat getuigt van een vreselijke hypocrisie.
Wij verzetten ons tegen een Europa dat klaar staat de door de Conventie vastgelegde beginselen te verwerpen, in het bijzonder het principe van de culturele soevereiniteit.
Tegenover de Verenigde Staten waar de entertainmentindustrie de tweede grootste bron van export is, zal de liberalisering van de audiovisuele en filmsector leiden tot de ondergang van alles wat tot nu de ontwikkeling van de Europese cultuur beschermde, bevorderde en ondersteunde. Deze politiek, samen met de toekenning van excessieve fiscale voordelen voor digitale Amerikaanse majors, lijkt opvallend veel op een bewuste keuze om de Europese cultuur op haar knieën te dwingen.
Zij die, in naam van Europa, deze afwijzing hebben aanvaard, zullen voor altijd schuldig zijn en zo de geschiedenis ingaan. Culturele diversiteit mag niet zomaar een onderhandelingsargument worden of as pasmunt worden gebruikt. Het moet een ambitie blijven, een eis en een engagement.
Het is nog niet te laat!
Wij blijven vechten voor een Europa dat haar geschiedenis zal schrijven vanuit het perspectief van de diversiteit van haar volkeren en culturen; en voor Europese burgers, dat zij complexe en diepgaande antwoorden mogen vinden op de uitdagingen van vandaag.
De ondertekenaars, komende uit alle delen van Europa, richten zich plechtig tot de Europese staatshoofden om de audiovisuele en filmdiensten uit de EU-VS handelsbesprekingen uit te sluiten.
Teken daarom vandaag nog deze petitie:
https://www.lapetition.be/en-ligne/The-cultural-exception-is-non-negotiable-12826.html