Deze geschillen zijn het gevolg van een technologische evolutie in de wijze van doorgifte van televisiesignalen tussen omroeporganisaties en kabelmaatschappijen.
Sommige omroepen sturen hun programmadragende signalen door naar de kabelmaatschappijen, die ze op hun beurt doorsturen naar hun abonnees. Deze omroeporganisaties zenden dus niet langer autonoom en zelfstandig naar het publiek uit, maar doen dat met behulp van een techniek die bekend staat als ‘directe injectie’.
Meer dan 7 rechterlijke uitspraken gingen over de juridische en financiële gevolgen van deze technologische evolutie in het auteursrecht. Op de vraag ‘Wie moet welke rechten betalen aan wie?’ kwam elke rechter met verschillende conclusies en tegenstrijdige beslissingen naar buiten. Op dit moment is nog niets definitief geregeld voor de rechtbank. De zaak dient nogmaals beoordeeld te worden door het Hof van beroep van Brussel, na de doorverwijzing door het Hof van Cassatie in 2013.
Door het aanslepen van deze juridische verwarring en de toenemende contractuele en economische onzekerheid, besliste de Vice-Eerste Minister, Minister van Economie Kris Peeters, om de koe bij de horens te vatten en einde te maken aan deze slopende onzekerheid met alleen maar negatieve effecten voor de rechthebbenden.
Na twee jaar van discussies en overleg legde Minister Peeters een wetontwerp voor aan het Parlement dat in een definitie en regeling van directe injectie voorziet.
Het wetsontwerp, unaniem aangenomen door de Commissie van Economie, werd woensdag 14 november in de Kamer artikel per artikel, zonder amendementen, gestemd.
De wet voorziet bij directe injectie in een duidelijke verantwoordelijkheidsregeling voor omroeporganisatie en kabelmaatschappij, die elk bijdragen tot het gezamenlijk realiseren van een publieke mededeling. De beheers modaliteiten zijn gelijkaardig aan de huidige bepalingen inzake kabeldoorgifte: verplicht collectief beheer en een onoverdraagbaar vergoedingsrecht zodat de auteurs zeker kunnen zijn van een vergoeding zowel voor kabeldoorgifte als voor ‘directe injectie’. De wet zorgt er dus voor dat auteurs recht hebben op een vergoeding voor de doorgifte van hun werken, los van de gebruikte techniek en rekening houden met de inkomstenstromen van distributeurs (abonnementsgeld) en omroepen (reclame-inkomsten).
We willen daarom Minister Peeters bedanken voor deze opmerkelijke actie, alsook zijn federale regeringspartners en de vertegenwoordigers van de oppositie. Wij wensen ook de producenten te danken met wij we zeer nauw hebben samen gewerkt evenals de scenaristengilde en de unie van regisseurs en de andere beheersvennootschappen.
De wet, die in 2019 volledig van kracht gaat, zal er hopelijk voor zorgen dat we een einde kunnen maken aan de zinloos geworden rechtszaak tegen Telenet. Laat het ons hopen.